Ek wonder altyd hoekom mense die vlekvrye vleis mes vat en hom druk waar jou oë nie kan sien sonder hulp nie. En van hulle is so parmantig dat hul die vleim skerp mes druk waar die son nie skyn nie. As mens ‘n homoseksueel was sou ek verstaan. “Nee my lover, jy moet jou anderkant vir my wys, nie jou gravitasie balans beentjie nie, sodat ek hom diep kan indruk…”. Ek is seker die algemene homo erectus onder ons sal dit nie uit eie wil of eers met ‘n verlore siel jou blink kant draai uit eie wil vir die vlym skerp liefde wat gaan volg nie. Die enigste, ernstige en fisiese mes steek wat ek ontvang het, was broer van my bloed, wat so kompenterend was dat hy eerste gebore is. Eerte met 3 jaar. Ek wou nie swem totdat dit brood nodig was nie.
En ek het net geswem om my eie lewe te red. Dit daar gelaat…Ons het die mes speletjie gespeel waar jy ‘n mes gooi sodat sy lem eerste die gras/grond deurboor en dan regop bly staan. Waarna jy jou voet moet skuif na die mes en dan word beurte geruil. As die mes regop staan in lyn met jou twee voete se tone en hakke, MOET jy omdraai en jou blink kant wys. En dis waar ek uit eie wil en met groot vertroue my “O” ring vir my lieflike broer gewys het. Ek het nie juis iets gevoel nie, maar plaas van gras/grond deurboor, is my blink kant, vol hael skade, deurboor met ‘n vlekvrye lem. Julle moet asseblief nie my ma vertel nie, anders sal sy nou nog haar moederlike plig doen en ons altwee met liefdevolle, moederlike hande ons sal laat dink oor die saak en met vinnige en harde bewegings my en my broer ooreed OM DIT NIE WEET TE DOEN NIE!
Nou ja ek het nie meer ‘n bewys merk nie, en al hoekom ek dit kan noem is omdat ek nie daar kan sien nie, en menigde vriendelike toeskouer van my manewales het my verseker dat ek nie ‘n lit-teken het nie. Maar ek sal wel erken ek het lit-tekens nog in my siel nog in my hart, waar een of ander wetter sy vlekvrye lem in my rug gedruk het met groot hartelus. “Het ek dit verdien?” is altyd my eerste vraag. “Het ek jou kos gesteel?” is my tweede. En dan laaste maar nie enigste, “Het ek jou bloed verkoop vir lekkers?”. En ek antwoord altyd nee op die vrae? So hoekom my deurboor met jou selfsug en jou haat? Omdat ek my werk beter doen? Omdat ek ‘n mooier meisie het of meer geld het? Omdat ek glo? Omdat ek kan lag vir die lewe omdat ek pokken kan? Wat ookal die rede is…Wie gee die grot bewoner, siel siek, ongemanierde tabak blaar van ‘n verskoning om te lewe, die reg om my, of my siel enige kwaad aan te doen. Ek lag groot en deels dat ek verstik in my eie ensiem gevulde binne mond water…Want hul haat, jaloesie, minagting en verlore siele is so groot problem, hul bewys hul mensDOM en kom dit nie eers agter nie. En laat jy dit durf waag deur hul eie hoes stroop of weermag konfyt uit te deel.Dan is jy…dan is jy…pok hul raak so kwaad hulle het nie woorde nie? Maar hul kan leuens uitdink? Daar is ‘n statige leuse wat ek met liefde gebruik na so gebeurtenis. “Kyk my ten minste in die oë as jy die wapen vuur en jou petroon my brein vermorsel”. Is al wat ek vra…maar is dit te veel gevra?
Maar ek vergewe en vergeet, maar die vertroue is weg my maat. En ek weet dit beteken in jou woede aanval niks nie. Maar ek en almal wat daarvan hoor, verloor geloof in jou mank siel. Maar dis deesdae te maklik…te maklik om op jou rug te gaan lê soos ‘n teef sodat een of ander skurf hand jou maag kan vryf*daar is iets soos hande room*. Pok as ek 6 – 8 tepels gehad het, het ek ook op my rug gaan lê en gevra dat almal my maag vryf…toe…asb…nee man vryf hom…moenie lek nie…nee…wag daarsy…Ok doen nou wat jy wil met my…Maar hierdie suigstokkie wat nou so lekker tik, appel geur vir die wat wonder, het dit ook gedoen. Pok die wang draai mense…Ek het alles gedraai wat nie met my blink kant te doen het nie…”Ok ek is moeg, *draai wat nog nie merke het, vorentoe*…steek my maar dood. ‘n Baie goeie vriend sê gereeld dat hy nie kan verstaan dat mense so kwaad kan raak as jy hulle uitvang met ‘n leuen nie. In plaas daarvan dat hul dit net erken en omverskoning vra vir die mislukte poging, sal hul eerder skaam-kwaad optree en nie met jou praat nie of verdere leuens by ‘n gewillige oor aflewer. En dis ok…Maar hoekom kwaad vir my? Omdat ek geweier het om te aanvaar wat jou hayiena beslaapte mond uitgespuug het?
Almal oortree, almal vertel leuens, “Nee oom, ek het nie jou twak gesteel nie”. “Moenie twak praat nie ou seun”. “Nee oom dis eintlik lug en woorde...*verlore kyk op mombakkies*. “Maar ek het jou kar verkoop vir drank geld…is ek vergewe?” Ek het vandag vir ‘n verkeers konstabel die waarheid geantwoord. En ek het nie vir sy kersfees bonus betaal nie. Miskien was dit omdat ek baie groter as hy was, en hy geen wapen gehad het nie, of dalk het hy sy “Kellogs” ontvang vanoggend. Of dalk was dit my stukkende werks klere omdat my salaries nie nuwe kleure kan koop nie. Die Vader alleen sal weet.
Eerlikheid vir die rekenaar ongeletterde mense se vraag van het ek ‘n “stiffy”? “Nee boet…ek het nie ‘n “stiffy” nie, nog minder ‘n “floppy”…Dis net ‘n half mas poging om die bloed wat moet vloei, suiweren op tyd te hou. Veral in die winter as dit so koud is soos ‘n proffesionele straat vrou se hart.
Probeer jou leuens, ons is mens, maar erken as as dit nie geglo word nie. Dit kan ‘n lewens-veranderende gevoel oor jou laat spoel wat wel die “stiffy” gevoel vir sommige sal gee. Of dalk net ‘n glimlag…en maak nie saak watter gevoel jou hare terug blaas nie, saam die gevoel, haal eie erkenning een moerse groot rots jou skouers af, of neem ‘n swart sterretjie voor jou naam weg.
Ek erken ek was ‘n alkoholis, ek erken ek het my beter helfte lief dat ek musiek hoor en op wolke loop, ek erken ek het my eie doeke vuil gemaak, ek erken ek het leuens vertel, ek erken ek het skelm gerook en gedink ek is groot en sterk en beter as die res…en laaste sal ek erken ek het in my eie neus gekrap opsoek na goud. Want ek is geleer jy gaan altyd vir goud!
Laastens erken ek, dat ek mens is…gewoon, stout, sondig, vol planne en soms vol stront. Want ek lewe, haal asem en drink whiskey en skei “Lion” bier af.
*Dank Vader hul het dit gestop*